Kelimelerin Bittiği Yer Şiiri - Kasım Ko ...

Ey kelâmın ardına düşen, o iz,
Sırrı faş eyleyecek, o son nefes.
*
Hep sayfa kenarında açan çiçek,
Metne, bambaşka bir urba biçecek.
*
O ki, derkenarın nazlanan yâri,
Sessizliğin sadakatli efkârı.
*
Sözlerin bittiği yerde başlayan,
Unutulmuş bir noktayı taşıyan.
*
Mürekkebin kâğıda son busesi,
Cümlenin en deruni hendesesi.
*
Bir fısıltıdır o, görünmez elden,
Kurtarır manayı, şüphe selinden.
*
Parşömen üstünde, gölgesi pinhan,
Hakikate açılan, gizli eyvan.
*
Ne asıl metine, bir köledir o,
Ne de ondan, apayrı bir sestir o.
*
Sanki kâtibi o metnin, bir mecnun,
Hükmü asıl metinden, daha efsun.
*
Satırın altında bekleyen cevher,
Onunla olur, her mana muzaffer.
*
Gözden kaçan nüktedir, ince bir ok,
Varlığıyla var olur, yokluğu yok.
*
O, yazıların en mahrem yoldaşı,
Anlamın, sabırla yontulmuş taşı.
*
Bir dipnottur, lakin ruhadır hitap,
Onunla tamamlanır, her bir kitap.
*
Yazarın zihninde kalan, son çırak,
Aydınlanır en karanlık, yer bucak.
*
İncecik bir çizgiyle, ayrılan yer,
Orda nice gizli hazine gezer.
*
Müellifin tevazu nişanıdır,
Belki de, asıl sözün vicdanıdır.
*
O ki, metnin sağlamasını yapan,
Yalana karşılık, bir kalkan kapan.
*
Hükümden sonra gelen, bir şerh gibi,
Çözer, en kördüğüm olmuş her ipi.
*
O, itirazın sesidir bazen de,
İhtimaldir her cümlenin sonunda.
*
Yorumun sonsuz açılan kapısı,
Okuyanın zihnindedir yapısı.
*
Asıl anlatının, küçük kardeşi,
Ama ondan parlaktır hep güneşi.
*
O, bir parantez içi tebessümdür,
Bazen de, gözden akan bir üzümdür.
*
Harfin gölgesinde duran o seyyah,
Onunla bulur her bir yolcu ferah.
*
Bir itiraftır belki de en baştan,
Kurtarır yazanı, zorlu yokuştan.
*
O, metnin suskunluğa bürünüşü,
Mananın derine doğru dönüşü.
*
Kelimelerin en son durağıdır,
Gelecek okurun ilk otağıdır.
*
Bir ihtardır, dikkatlice bak diyen,
Gizli bir bahçeyi, önüne seren.
*
Asla başrol olmaz, hep kenardadır,
Ama en keskin koku, hep ondadır.
*
Yazının bittiği yerde, o başlar,
Onunla yeniden kurulur taşlar.
*
Metnin aynasıdır, yansıtır kendi,
Görünmeyeni gösterir efendi.
*
O, bir şimşek gibi çakar aniden,
Zihinde yeni yol açar yeniden.
*
Kâğıdın boşluğunda, bir hür nefes,
Anlatıya başka bir, renkli kafes.
*
Bir düzeltmedir, bir özür belki de,
En içten kelime onun içinde.
*
Cümlenin eteğindeki ağırlık,
Onunla diner, içte susamışlık.
*
Sayfanın en altına, sinmiş olan,
Her okuyuşta, farklı anlam sunan.
*
Bir mirastır, sonraki nesillere,
Işık tutar o, gizli dehlizlere.
*
Ana fikrin de, en yakın sırdaşı,
Onunla diner, her gönül telaşı.
*
Okurun zihnine atılmış çengel,
Aşılır onunla, en büyük engel.
*
Bir sual, cevabı içinde gizli,
Onunla olur, her mana lezzetli.
*
Metnin etrafında dönen pervane,
Yanar kül olur, ateşiyle yine.
*
Bir yankıdır o, uzaklardan gelen,
Asıl sesi, daha da yüce kılan.
*
Kelimelerin, en mahcup olanı,
Ama en cesurudur, anlatır anı.
*
Bir dip dalgasıdır, metnin altında,
Nice gemiler batırır aslında.
*
Sayfa düzeninin, sessiz isyanı,
Onunla değişir, dünyanın planı.
*
Teminattır, sözün gücü adına,
İnanır her okur, onun tadına.
*
Metnin yakasına takılmış iğne,
Dokunur en hassas olan teline.
*
Bir mühürdür o, son noktayı basan.
Gelen şüpheleri, yoldan saptıran.
*
Yazarın okura, son hediyesi,
Anlamın en berrak, en duru sesi.
*
O, bir gölgedir aslından daha net,
Onunla kurulur, sonsuz muhabbet.
*
Bir açkı, açar kilitli sandığı,
Aydınlanır ruhun, o karanlığı.
*
Metnin dışında kalan, en iç teki,
Hakikatin en yalın, gerçek teki.
*
Bir fenerdir o, yol gösterir gece,
Çözer en karmaşık, en zor bilmece.
*
Asıl yazının, utangaç çocuğu,
Ama ondan, daha derin soluğu.
*
Bir nefes arası, bir anlık duruş,
Manaya bambaşka, bir kanat bulmuş.
*
O, bir vesikadır, belgedir sahi,
Onunla olur, her metin ilahi.
*
Kelimelerin, en bilge olanı,
Sükûtun dilidir o, en şamanı.
*
Metnin sınırlarını çizen o hat,
Onunla kazanır, her bir söz kanat.
*
Bir vefadır, unutulmuş olana,
Gizli kalmış, her detayı anana.
*
Cümlenin en sonundaki titreyiş,
Yeni başlangıca doğru, bir gidiş.
*
Bir davet, daha derine gel diye,
Görünenin ardında, sır var diye.
*
Asıl metnin, en sadık hizmetkârı,
Gizli gizli de, onun hükümdarı.
*
Bir vasiyettir, gelecek zamana,
Onunla karışır, her bir an an'a.
*
Metnin uzak ama yakın komşusu,
Onunla diner, her zihnin sorgusu.
*
Bir işarettir, görünmez bir parmak,
Yeni bir ufka doğru yelken açmak.
*
O umuttur, her şey bitmedi diyen,
Sözün kudretini, kalplere seren.
*
Metnin ruhu, bedenden sonra kalan,
Ebediyette, onunla anılan.
*
Yazının sonundaki, ince sızı,
Taşır asırlardan, gizemli yazı.
*
Bir tefsirdir o, en özlü, en kısa,
Onunla anlaşılır, derin kıssa.
*
O, metnin omzundaki görünmez yük,
Onunla olur, her bir mana büyük.
*
Bir şefkattir o, yazarın elinden,
Okurun kalbine doğru süzülen.
*
Noktanın ötesindeki o boşluk,
Onunla dolar, olur bir sarhoşluk.
*
Bir yemindir o, hakikat adına,
Varılır onunla, mana katına.
*
O, bir duadır, en sessiz derinden,
Kelimelerin bittiği, son yerden.