Bir öte odamda yere yıkıldı, tek duyduğum bana seslenişi
serzenişine denk bakışları, oğlum deyişi
kollarıma aldığımda çocuk olmayı bir köşeye iliştirdim
inandığım her şeyi bir anda yitirmiştim.
Soğuyordu bedeni, ölüm bu olmalıydı
nefes almalar yalınlaşıp, soğuyordu teni
dudakları kururken, kucakladım can havli
sabahtan kurulmuş bir içki masasından kaldırdım pederi.
O yaşıma dek seviyordum Eylül'ü
bir, ikisi geçti, ama geçmiyordu üçü
yalanın ne olduğunu öğrendim o gün
ölenler bir kelebek olup, evine geri dönerlerdi.
Kayıt Tarihi : 25.9.2018 13:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!