Kefaret Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Yoluna adaklar adarım sanma,
Uğruna yılları harcarım sanma.
Gidişini bir kalemde unuturum sanma,
Ben seni affetmem; yıllar affetsin.
Seni beklerken arkandan bakıp
Aglayan gözlerim affetsin.
İntikam ateşini yakan senken,
Seni bir özürle bağışlarım sanma.

Sen baharımı kışa çevirdin,
Yüzümü yere devirdin.
Acılar bir merhemle geçer mi sandın?
Sen, tatlı aşımı zehire çevirdin.
Affetmem, affedemem...
Sen, bir daha kimseye güvenmeme sebebim oldun.

Sen kalbimi taş ettin,
Sen baharımı kış ettin,
Sen saçımı ak ettin.
Sen, adam sen!
Gencecik bedenimi hiç ettin.

Neye dokunduysan çürüttün,
Her tebessümde bin acı büyüttün.
Sen, adam sen...
Hangi cehennemden geldin?
Gül bahçeme kurşun gibi düştün.
Artık dönsen de bulamazsın beni,
Ben yokum artık; unut o bendeki seni.
Unut geçmişi,
Unut dünü...
Ben seni affetmem; yollar affetsin.

Şimdi kabuk bağlamayan bir yarasın,
Dilimin dudağıma ihanetisin.
Kalbimin ritmini bozan tek melodisin.
Dünyaları önüme sersen artık istemem,
Sen, ömrüme yazılmış en büyük kefaretsin.
Ben seni affetmem; yüreğim affetsin!
10.04.2025 11:01