Ah yâr…
Kef gibi susarak gömüldüm kalbimin en karanlık kıvrımına,
Bir sessizlik ki,
Adımı bile unuttuğum bir iç çöküş...
Kef, kalbin kapısıydı belki—
Ama ben o kapının dışında,
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta