9 Haziran 1963 Razgrad/BULGARİSTAN
Camiden çıkarken sabahleyin, vaktiydi ezanın,
Ayırt edebildim, kapkara yavru bir kediyi.
Can veriyordu anladım ki, bildirdim bunu eve,
Buz kesmişti vücudu, mosmordu dil ile ağzı.
Durgundu sesi, görmek istemiyordu dünyayı,
Kum yüzeyine yaslandı, can veriyordu belli ki.
*
Düşündüm o an: Bir yere gitmeliyiz hemen, acil.
Hiç de uzun sürmedi, bir mekana ulaşmamız.
Uygun bir yere park ettim, motosikletimi,
Ve kapatamadan motoru, yaslandı bedenime.
*
Gizli kaldı sevgisi, ıssızdı yüreği, neşesi,
Çok faydalısından, annesiydi tükettiği sırtından,
Heba olmasın karşılıksız, direnişin ve sabrın.
Ki verince ruhunu, yıkansın hemen arkasından!
Kayıt Tarihi : 19.7.2025 11:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!