Kazim Öztürk 2 Şiirleri - Şair Kazim Özt ...

Kriz

Kriz mıriz yok, hepsi; eyvahlarda, yuhlarda,
Asıl kriz; beyinlerde, ruhlarda,
Ahlak sükut etmiş, inanç rafa kalkmış,
Kimse kimseyi saymıyor, yalan şaha kalkmış.

Her şeyin sahibi sensin,
Yer gök senin emrinde,
Bizler aciz kullarına,
Medet Allahım.

Her türlü nimet senden,

Öyle söz söyle ki, herkesçe bilinsin,
Sana ölü gelen, sende dirilsin.

Hazandan başka bahar da var,
Zaman değişik, zaman dar,
İlahi emir gelince ne olacaklar?
Hazana bakıp umutsuzlanma.
Sanma ki, bu devran böyle gider,
Hazandan sonra kış devreye girer,

insan yalnız doğar, yalnız düşünür,
yalnız sıkıntı çeker, yalnız ölür.
zamanla yalnız kalmak, kendini bulmak,
nefesin sayısında kaybolmak.
duygulara hükmetmek,
bir tespih gibi devretmek,

Bana bir haber getir,
Okyanus ötesinden,
Çağlara meydan okusun,
Yırtsın sıyrılsın karanlığın örtüsünden.

Kazım Öztürk 01 MAYIS 2008

Bu ülke, bu insanlar bizim,
Bırakın yakalarını,
Ey karanlık güçler,
Gençlerimizden elinizi çekin.
Yeter kullandığınız,
Sırtlarına binip, yönlendirdiğiniz,

Her şeyimi verdim,
İstikbalini ayağına serdim,
Mesleğinin en iyisini yapsın,
Kimseye muhtaç olmasın,
Aç sefil kalmasın,
Fakirlikle yanmasın..

Dünya yıkılıyor, yıkan kim?
İnsan canavar olmuş bakan kim,
Zamana, dünyaya küfrün bini bir para,
Bu kadar rezaleti kafaya takan kim.
Sevinsek de, üzülsek de öleceğiz,
Yaksak da, yıksak da, gideceğiz,

Sen de Yanarsın Bir Gün!

İnsanlara ilgisiz kalma,
Bu ateş seni de yakar bir gün!
Akan gözyaşını sahtedir sanma,
Senin de gözyaşın akar bir gün!