Kayınvalidem bir gün, Ankara’daki oğluna telefon etmiş. Ama ulaşamamış bir türlü.Dedi ki bana:
- “Kemraan! Abenin cebini areyon, bulameyon. Abin çemek(çenesi düşük) bir sekreter a(l) mış menemme(galiba) . Ne vakıt arasam, “Aradığınız numara yanış, bir ta(bir daha) ara’n(arayın) deyip gapatıyo. Numara doğru de’cen (diyeceğim) emme, dinnemeyo bile(ama) .Gahrolasacık!
Kâmuran EsenKayıt Tarihi : 29.6.2004 08:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok güzel ya...Konuyu iyi yakalıyorsunuz valla..
Sevgiyle hep...
TÜM YORUMLAR (6)