Bir akşam misafirimiz var. Yemeğimizi yedik, kahvelerimizi içtik, sohbet ediyoruz. İşte herkes birşeyler anlatıyor. Kimi, başından geçen ilginç bir olayı anlatıyor; kimi fıkra anlatıyor, kimi taklit yapıyor falan.
Derken bir arkadaşımız çok komik bir fıkra anlattı. Bir kahkaha koptu ki odada, sormayın gitsin. Millet çatlayacak gülmekten. Bir baktım kayınvalidem bayılacak neredeyse, o kadar gülüyor.Gülmekten akan gözyaşlarını başındaki yemenisi ile siliyor. Yani anlatılan fıkra, en çok onun hoşuna gitmiş.
Gülmesi geçtikten sonra bana eğilip, fıkra anlatan arkadaşımızı göstererek sordu:
- “ Kemraan! Neye güldünüz o gadar? Ne anlattı bu? ”.
Dayanamayıp sordum:
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
