Kaybolan Varoluş Şiiri - Hasan Can

Sonbaharın havası sardı tüm varoluşları,
Artık yakamoz vurmayacak denize,
Çiçekler açmayacak kendince,
Yağmurlar alıp gidecek bütün olanları.

Bir bekleyiş havası sardı aydınlığı,
Bulutlar kararttı tüm kenti,
Gece aydınlığı bekleyenlerin hevesi,
Gündüz olmadan karardı.

Kent tamamen karanlığa boğuldu,
İster istemez çaresizlik doğdu,
Gündüzde aranıpta bulunmayanlar,
Gecede tamamen yok oldu.

Bir uyku sarsa insanları,
Acaba ilkbahar yeniden doğar mı?
Kaybolan tüm varoluşları,
Uykudan uyanınca insanlar arar mı?

Onca kaybolan umutlar, keşke bir uyanışla bulunsa,
Keşke biryer de kaybolan hayat, yeniden doğsa...