senli otobüsler geçiyor otogardan
sessiz şehirler düşüyor önüme
kuşları ölmüş sokakların hep sessiz
ağaçları devrilen
yaprakları dökülen
çiçek bile vermeyen
susuz kalmış aşklar
sessiz şehirler beliriyor gözümde
haritadan silinme
korkusu taşıyan
kadınlar ve çocuklar
bir yanlışlığa açan
uyku saati gibi
kimsenin ölmeyeceği
bir gün dileğiyle
yaşayan şehrimiz
bizim dahi değil.
yine senli,
karşı şehri düşledim.
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta