Karlar Kasımı Şiiri - Göksel Doğru

(olmayana...)

Kasımlardan bir kasım
Kar yağıyordu şehre, ayaz mı ayaz
Vakitlerden akşam

Kimi karısına, çocuklarına
Kimi dönüşü imkansıza
İnsanlar gelip gidiyordu hayat yolunda
İnsanlar her gün, bir gün daha
Biçare ölüyorlardı bu yolda

Kasımlardan bir kasım
Üstüme üstüme gelirken şehir
Kar yağıyordu akşam ayazında

Bazen gözlerine, ellerine
Bazen sımsıcak gülüşüne
Sana sığınıyordum sensizlik yolunda
İnsanların bir ömürde öldüğünü
Bir anda ölüyordum bu yolda

Kasımlardan bir kasım
Ayaz mı ayaz, vakitlerden akşam
Kar yağıyordu evin bildiğin yüreğime

Bazen ellerin, gözlerin
Bazen sımsıcak gülüşün
Bende olmayan aklım bir de
Beni çağırıyordu sonsuzluk yolunda
Er geç varacağım yere, vaktimden önce
An be an yürüyordum bu yolda

Kasımlardan son kasım
Vakitlerden son akşam
Sensizlikten bıktım, sonsuzluktayım
Kar yok, ayaz yok; sımsıcak bir iklim
Dönüşü imkansız bu yolda
Yalnızlığımla yine sensizlikteyim.

(28 Kasım 1999, Altıparmak)