Karınca kararınca bir adam,
Bekliyor günün ışımasını…
Gün ışısa da ortalık gündü olsa,
Gün mü tanır? Gece mi? Bilinmez
Adamlar içinde adamın hasını…
Karınca kararınca bir adam,
Karanlıkta başı, omuzu, elleri…
Göz kırpar karanlığa öylesine,
Karınca kararınca bir adam,
Ah onun o şaşkın halleri…
Kayıt Tarihi : 9.1.2003 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!