Hayat hattında acemi tayfalardık.
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
Devamını Oku
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
Giriş çarpıcı. Bir şeylerden kaçma, kurtulma arzusu. Geçmişin acıları, bu günün huzursuzlukları, yarının endişeleri yansımış dizelere. Düşle gerçeğin arasındaki ince çizgiye tutunmak istiyor şair. Düşlerin gerçeklerden güzel olduğunu varsayarak. Oysa düşler bile kabusa döner yaşananlar sürekli huzursuzluksa. Günümüz yaşam koşullarında tutunulacak ne düş kalmıştır ne gerçek.
Yine karamsar bir tabloyla sonlanıyor şiir. ' benden sonrası tufan' der gibiydi sanki şair finalde... Kutlarım öğretmenimi ve şiirini. Nicelerine...Esenlikle...
'Kökünü unutmuşsa' insan, karesini değil de, isterse 'x üstü sonsuz kuvvetini' alsın, koysun yan cebine...
Varacağı yer, işte o uyuşturulmuş orta oyunudur... Sahnesi ister deniz olsun, ister Sina çölü... Yol, yordam yok ise ne fark eder... Sonunda bir duvar bulur belki, yaslanacak...
Yüzümüzü kızartmadan biz de buluruz bir zambak nasılsa...
Tebrikler şiire ve değerli dostuma...
labirent misalisin der gibisin usta,, tebriklerle
Nereye gidebilir ki insan,kendinden gidemedikten sonra.
''Yol yordam bilmez çıkmaz''ları dışlayarak yaşama gayretinde olmak en güzeli sanırım.
Kutluyor ve tam puan+Ant. ile selamlıyorum kaleminizi.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta