Kardan adam öldü, güneş çarpmasıyla
Sevdası çığ gibiydi,soğuk ve tehlikeli
Ekspressiz bir otobüs gibi kenti dolaştı acısı
Son seferde şöfüre kendisi...
Önce çocuklar ağladı, sonra karakış
Gitti kardan adam bahar gelince,gitti
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Harika. Aşkın/çarpılmanın sıcaklığının öldürdüğü kardan adamın toprağı bol olsun..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta