Doğarken ölmüştür de insan kardan adam misali;
Gökyüzünde parlayacak güneşe teslimdir kaderi...
Eritir günbegün insanı ısındıkça güneşi;
vurdukça ısısı yakar acıtır bedeni...
Bir acı ki bu içinde hediyesi kurtuluşun sesi;
Üstüne biçilmiş hazırdır bembeyaz kefeni...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta