Kanmak üzere Şiiri - İlyas Kaplan

öyle sanılıyordu
oysa gitsen de kalsan da candan olacaksın
öyle demiyorlar mıydı
kalmaya direnmenin kime faydası var
ölümü geciktirmek kime hayat bahşeder
durduramadığın ölümü bir anlamla doldur

önünü alamadığın can verişini
bir sevdanın pazarına sür
zaten eriyen sermayeni
bir kutlu müşterinin eline koy
tükenmeden sat canı

değeri düşerken
değerli bir bedele ver ömrünü
öncelediklerini ertele
ertelediklerini öncele
kaz ömrünün toprağını
altını üstüne getir hayat tarlasını

ağlamak değil ki görevimiz
acılardan yeni filizler çıkarmak hayatımıza
kendimize ağlayıp yeni başlangıçlar yapmak
dik duruşun bedelini seve seve üstlenmek
gitme, kal diyen feryatlara
bir daha kulak vermek
gidip de candan olmak mı
kalıp da canlı kalmak mı

onun susması
haklı itirazlarından vazgeçişi
nefs-i müdafaa hakkından feragati
ilk o’nun dudağına değen sözün hatırına
zerre gölge düşürmemek içindi

susarsa
vahyin duru pınarının dudağına serince değişine
şahit tutacaktı herkesi
tevekküllü nefeslerinin sessiz limanına çekildi
amansız saldırılar karşısında
emindi ki susma bedelini ödedikçe
söz katışıksız gelecekti

vahyin berraklığına
şeffaf kase olacaktı susuşu
nefsinin itirazlarını susturduğunda
vahyin içindeki sesleri
uyandırdığını görmüştü

hakkını vermek içindi
sessizliği üzerine şal diye örtüşü
bekleyişine sadakatti susuşu
avuç içlerini kanata kanata susuyordu
suya değil
susatana kanmak üzere
susuyordu

redfer