Kül üstünde gülün mor sessizliği konuşur geceyle.
Ve divanına feryadı yetişmeyen aşklar vardır.
Gönül bu hikayede, ay çıkagelir,
Yürek vuruşları ölülerin sananlara rağmen.
Davası bu, terkedilmiş olsada ev konuşuyor şems vakti.
Ateşin konuştuğu yok, yandığına bakma.
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Devamını Oku
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Eğer beni bilmiyorsan, benden nasıl öğüt dinleyeceksin dedi hak.
Şems vaktinin pervanesi bıkkınlık verir uykuda olana.
Ruhu gül bahçesinden bir koku almış olana aşk olsun....
Ne güzel...Şemsvari yüreğinize, kaleminize sağlık...
Selamlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta