Kanarım Al Rengine Dudaklarının

Kayıtsızlığına tekrarlanan çağrılarımdı
dağ eteklerinde yankılar.

Sana sırılsıklam sarılmamış yağmurların öfkesiydi
fırtınalı gecelerde göğün çığlıkları.

Sabahlara çiğlenmedi, ten rengini tanımayan çiçekler.

Gece gündüze akmadı
sen durmadığında güneşe nazır.

Ne zaman kilitlediysem kendimi içimdeki ketum yalnızlığa
ışığından soyunan bir mum gibi
çıkıp geldin düşlerimin kuytularından.

Şimdi,
sana durmadan akan suların es geçtiği
kurak topraklardayım.
Çocuğu yitik bir annenin memelerinde
ağrılı yarayım.

Kayıp’ım,
adreslerim işlenmemiş.
Cebimde ölümün zamansız daveti,
kamasını dayamış şahdamarıma cellat.
Ölümüm sorgulanmamış,
bedenimden toprağa morarmış
dökülen etimle
kanarım yine de al rengine dudaklarının.

14.04.2015