Kan sustu.
Unutmaya koşuyorum:
-evet unutmaya-
o soğuk çağın biriktirdiklerini,
yığdıklarını,
yaldızlı armağanlarını.
Yürüdü çığlık.
Acının bildiği:
gece ve gündüz
ikindi ve öğle
birer düş sayfasıdır
ayın parlak dürbünüyle okunan.
Kan sustu.
Yürüdü çığlık.
Kayıt Tarihi : 4.1.2004 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!