kalbinin duyuşlarına kabarmıştı kulağını;
inledi kalp:"gör artık o aşkı, bil ve sev"
düşündü, yol uzun, yolculuksa çok zor,
omuz silkti ham fikriyle:
yok yok ben kim, onu bulup bilmek kim?
sustu kalp,
içindeki emanete sahip çıkmayan "insana" küstü....
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta