Nasıl güvenmiştim sana
Ocağın sönsün be kalleş
Ne acılar verdin bana
Ocağın sönsün be kalleş
Yüze gülmeyi bilirsin
Varımı görsen gelirsin
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Ne istedin Ahmediden
Çarptın yok oldun aniden
Merhemetim alıp giden
Ocağın sönsün be kalleş
Şiirinizden dolayı tebrik ediyorum.
Ama yinede unutmayalımki, Allahu Teala iyilik yaptığımız yerden, insana bir kötülük verir ve imtihan eder. Acaba benim içinmi yaptı diye.
Bizler yinede Allah hidayet nasip etsin diyelim.
Şahali
Almanya
Hani arif diyor ya:
'Kalleş dosttan gözüm yıldı,
Düşman merdin aşığıyım'
Demek ki doğru iimiş.
Selam ve dua ile Ahmet.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta