Her insan bu dünyada bir şeyler yaşayıp gitti ve insanı anlayan kalem ile kağıttı...
Ne söylersen onu yazan ne hissedersen onu yansıtan, soru sormadan, içtenlikle isyansız kabul eden...
Gönül kaleme, kalem kağıda yazdı, sonrasını düşünmedi kalem ve düşünmedi kağıt...
Sırrı ele vermeyi de, ateşlerde yanmayı da... onun için önemli olan yüreğin kaleme, kalemin kağıda yakarışı idi...
İnsan kalemi yargılarken ve kırarken, kırılan kalem kırılmadı insana....
Şimdi insan mı değerli olan, kalem mi insanı değerli kılan
Sana büyük bir sır söyleyeceğim Zaman sensin
Zaman kadındır İster ki
Hep okşansın diz çökülsün hep
Dökülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına
Bir taranmış
Bir upuzun saç gibi zaman
Devamını Oku
Zaman kadındır İster ki
Hep okşansın diz çökülsün hep
Dökülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına
Bir taranmış
Bir upuzun saç gibi zaman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta