Elif lam ra. İşte dökülmeye başlıyor söylen(e) meyenlerin hüznü kâğıda.
Derler ki kederli gözler aynalara bakamaz, çığlıklarının dile gelmesinden korkarlarmış bakışlarında.
İflahına geç kalmış olanlar aynalarıyla yaklaşsın yeri ve göğü birbirine karışmış dünyamıza
Bir kez ölmek için, bin kez asmak gerekirmiş hayalleri
Eyvah! Geç öğrendik telafisi olmayan mutluluklar dolandı kursağımıza
Kimin bu alın izleri silinmiş seccadeler. Oysa yeryüzüne halife olarak gönderilen bizler değil miydik?
Habil olmak için niyetlenmişken, Kabil ağzı ninnilerle beşikler yapmışız cennetlik yavrumuza
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta