Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu kadar saf olma
O yok onu arama
Madem aklına geldi
Birazda ondan bahset
Arım balım peteğim
Gözleri zeytin saçları ipek
Yürüyüşü servi
Bildiğimiz sevgili tipi yani
Neyse fazla yer kaplamasın
Bu bembeyaz kağıtta
İşte böyle ya kaleme sarılacaksın
Ya da kurşuna
İkisinin ucunda da sivri bir ölüm.....kurşun sivri dilli bir kalemden akınca sözleri yaralıyor...ama yüreği inciten yine başka yüreklerin kimsesizliği ise işte ölüm sevgisizlik oluyor!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta