Kalem Kırıldı, Hüküm Yazıldı

Kalem Kırıldı, Hüküm Yazıldı

Kalem kırıldı, sesim yazıldı çoktan…
İnsanoğlu bir işi yoluna koyduğunda der ki:
“Ben yaptım.”
Nefsi böbürlenir;
gönlü kendi kudretinde kaybolur.

Her adımı, kendi eliyle çizilmiş sanılır.
Oysa her nefes, Allah’ın ilminde atılır.
Ve kalbin en gizli köşesinde bile,
O’nun hükmü titrer sessizce.

Olmayınca der ki:
“Yanlış yaptım da olmadı.”
Kalp sıkışır; gözler yollarda kaybolur.
Hüzün, çiçek gibi açar; eller boş kalır.

Oysa her eksiklik, her kayıp, bir sır taşır derinlerden;
Göz gözü görmez, ama ruh bilir.
Bilse ki… biz doğmadan önce, sayfalar tamamlanmıştı.

Satırlar ilahi nurla dolmuş.
Her yaşam, bir hikmetle örülmüş.
Görünmeyen eller, her adımı çizmiş.
Bize düşen yalnızca sabır; ve gönlü teslim etmek.

Kalem kırılmış.
Artık çizilecek satır yok..
Mürekkep kurumuş.
Sözlerin özü yazılmış; defter tamam.

Mühür vurulmuş.
Hüküm kesinleşmiş…
Geriye yalnızca; teslimiyet ve derin bir iç çekiş kalmış.
Kâfirler de zanneder ki kudret kendi ellerindedir.

Dağları deler, denizlere hükmeder; altın ve taht ile gururlanır.
Oysa kalpleri karanlıkta mühürlüdür.
Gökyüzünde yazılanı göremezler.

Vakit gelince, onlar da karşılaşır ezeli hükümle…
Ne altın, ne kibir; kurtarmaz.
Her şey yerli yerine konulmuştur.!

İBRETLİK OLAYLAR

Bir tüccar gördüm vaktiyle; sandıkları altın doluydu.
Bir gece fırtına esti; sabaha dükkânı boştu.
O gün anladı ki rızık; elden gidince bitmez.
Rızık yürür, rüzgâr olur; ve yolunu bulur.

Bir çoban gördüm dağ başında; elinde eski bir kaval, üstünde yamalı aba.
Bir gün, padişahın huzuruna çıktı… Sözünde öyle bir hikmet vardı ki; saray ona ev oldu; sofra ona açıldı.

Bir köylü gördüm; sabahın ilk ışığında tarlasına giden.
Toprağı kazdı, terledi; ekini sabırla ekti.
Aylar sonra, yağmur zamanında; bereketi sel gibi aktı.
Oysa o, “Belki de nafile” dediği anlar unutulmuştu.

Bil ki, dağlar bile izinsiz devrilmez.
Yağmur, ezelde yazılan vakitte düşer.
Kuş, kaderinde yazılan rızka kanat çırpar.
Ne erken iner, ne geç…
Her şey, tam vaktinde olur.

İnsan bazen yanıldığını sanır…
Ama yanılmak da planın parçasıdır.
Sevgiyle atılan adım, sabırla beklenen gün…
Hepsi bir zincirin halkaları gibi birbirine bağlıdır.

O yüzden.. Kadere iman eden, kederden emin olur.
Teslim olanın gönlüne; bir ırmak gibi huzur akar.
Kalbini Yaradan’a bırak ki; olmuşu da, olacak olanı da, olmuş bil.

Ve unutma: Kalem kırılmış,
ses yazılmış çoktan.
Her yaşanan, her kayıp,
her umut…
Bir hikmetin parçasıdır.
Gözünü aç; ibret al; ve yoluna devam et.

✍️🏻Nûrferah Züleyha AKTAŞ
Tarih:14.09.2025, Saat: 15:45