Şairler,kendi kuytularında evrenin kirlerini sorgulayan,bunlardan şikayetler içinde sızlanmadan müteşekkil ve evrenin arınmasını uman ve bekleyen kimlikler değildir.Yaşamda en etkin biçimde bunu gerçekleştirmeye çalışırken bir yandan da umudu,sevdayı,doğruyu,haklıyı yani yarına taşınacak güzelliklerin tümünü söze döken insanlardır...Onları okuyup onlardan etkilenmemiz ve onları yüreğimizin en seçkin yerlerinde tutmamız,onlarda kendimizden bir şey bulmamızdan değildir yalnızca,bir sevda nöbetinde sol cebinizde taşıdığınız bir şiirin bir dizesinden su isteyebilirsiniz çünkü...O şiirler size öylesine yakındır...Bu nedenle,yılgınlığı değil umudu kucaklayan sözcüklerle şair yazacak kale düşecek.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
