I
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Sokakların kör, sağır ve dilsiz oluşu bu kadar güzel betimlenebilirdi.
Herkes kışın sıcak bir yuva,içinde eş ve çocuklar ister.Yazin esintili bir yayla evi,deniz, orman içiçe ve çevrende dostlar.Yazarda bunlar yoktur.O gece sokaklarda yapayalnızdır.En kötü anında bile kendini kucaklayacak bir dost bulmuştur.Ondan kopmak istemez.adem koçyiğit.
Bu şiirde biraz paranoya durumu var.
Görüldüğü zannedilen , ürkülen şeyler..
burada işte hayal gücüyle karmaşık bir iç dünya ortaya konuyor.
Şiiri bu kadar güzel yapan ve izlenimi böylesine veren de bu..
"Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları! " bu dizeler beni öldürüyor.
Her okuduğumda kaldırım olmak istediğim şiir :)
Şairi Şuara..yorumsuzum
Yazıldığı çağa sığmayan bir şiiri, üç beş cümleye sığdırıp nasl yorumlayabilirim...
Bu şiiri yorumlamak haddim olmasa gerek muhteşem. Mekanı cennet olsun.
Kaldırımlar...Ah kaldırımlar...Üstada rahmet bize kaldırımlar.
üstad döktürmüş diyecektim ki doğa fendi aynısını yazmış.. ama ettekraru ahsen velev kane yüzseksen dedim ve yaptım yapacağımı.. :)
Bu şiir ile ilgili 245 tane yorum bulunmakta