I
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.
.......
Büyük üstada selam olsun...
YÜREĞİNE SAĞLIK BÜYÜK ÇİLE VE DAVA ŞAİRİ
üstadım şirlerin okudukca birdaha okuyorum oldukca anlamlı
nur içinde yat
Kaçıncı okuyuşumda bu şiiri, aynı hazla paylaşmak ne güzeldi.
Ruhu ŞAD OLSUN.
]] KALDIRIMLAR'A NAZİRE [[
İçimde serseri çocuğun titrek nefesi,
Bir şarkı tutturmuş dilini bilemediğim.
Arkamdan takip ediyor birinin gölgesi,
Yüzünü aklımdan bir türlü silemediğim.
Yürü yürü bu yolun gideceği yer boşluk,
Bu karanlık sokakta menzile varan olmaz.
Ağlayadurur içimdeki serseri çocuk,
Ölür, kalırım da naaşımı saran olmaz.
Sönüyor sokak lambaları ardı ardına,
Sanki dipsizliğin en dibine düşüyorum.
Yüzümü ters dönüp beni izleyen kadına,
Siz sarın beni kaldırımlar, çok üşüyorum.
Bürün kara gece, kara kefenine bürün,
Seni kaldırımlar gibi kimsesiz sansınlar.
Bürün de çilekeş yalnızlara yoldaş görün,
Hiç olmazsa bir sabaha mutlu uyansınlar.
Sıralanmış birbiri ardına dar mezarlar,
Ve birinin taşında ismimi okuyorum.
Üzerime yıkılmadan küflenmiş duvarlar,
Son çare, akrep gibi kendimi sokuyorum.
Peşine düştüğüm şey kaybolursa uzakta,
Kolumu yastık yapıp, kaldırımları döşek.
Bana öz evladı gibi bakan bu sokakta,
Uyumak, uyumak istiyorum, sonsuza dek.
Fatih Erbaş
(Üstad Necip Fazıl Kısakürekin Kaldırımlar şiirine âcizâne bir nazire denemesidir..Cüretimiz, cehlimizden ve Üstada muhabbetimizdendir..)
Kaldırımlar
(Üstad Necip Fazıl Kısakürekin Kaldırımlar şiirine âcizâne bir nazire denemesi..)
sen olmasan üstâdım kaldırımlar taş idi
sen olmasan kafamız fikirsiz bir baş idi..
..
KALDIRIMLAR
Zihnimde, zincirine bakla eklerken zaman.
Varlık mesaisinin duraksız yolcusuyum.
Kızıl bir gölge ile karıştığında duman.
Kendi öz heykelimin çolak yontucusuyum.
Kaldırımlarda ince, çok ince bir sihirdir;
Eşyanın aydınlıkta gölgeme kattığı renk.
Renkten âzâd edilmiş köhne bir müntehirdir;
Soğuk alnıma konan hayat isimli benek.
Terk edip evi yurdu koynunda soluduğum;
Kaldırımlar yar kokan bir eşsiz buhurdanlık.
Aşkın haritasını taşlarında bulduğum.
Bir loşluk bir aydınlık kesitsiz alışkanlık.
Geceler boyu gezip kalbine basa basa
Beynimden irinleri döktüm büyük sinene.
Üstünde ne can ne mal ne de bir başka tasa
Safi iman ve secde o göklerden inene
Zaman deli gömleğim mekan vardır sandığım
Sonsuzu düşlememe engel değil gölgeler
Saat ve de harita kanmak için kandığım
Kaldırımlar mekândan kurtarılmış bölgeler
Sıvazlasın sırtımı ölüm ben bir cesedim.
İçimde ölmemeye dair büyük direniş.
Boynuma güller sapla hayat bulsun mesedim
Ey ruhumu taşlarla okşayan sonsuz dirliş
@..
on7eylül2binon1
Sükûn@..İnşirâh
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.
bayılıyorum buralarına sizlere sakarya turkusu ve beklerken adlı siirlerini de tavsiye ediyorum...
Toplumsal gerçeklikten uzak şiir. İnsana yabancı şiir. Nasıl bu kadar sevilir?
YAZMIŞ USTADIM MÜKEMMELİ YAZMIŞ USTA KALEMİ SAYGILARIMLA
SELAMOLSUN RUHU ŞADOLSUN
ve sen bana eşlik ediyorsun
boş sokaklar
ayak seslerimle birlikte..
Bu şiir ile ilgili 247 tane yorum bulunmakta