Kaldırım Köşesinde Şiiri - Kasım Kobakçı

Geçtim bir kaldırım köşesinden,
İnsanları seçtim, sessizce,
Yitirmemişler hiç, neşelerini,
Yalnız yaşayıp, bankta uyurlar.
*
Gezip durur, yıpranmış giysilerle,
Selam verir, kimisi de ona,
Takılı kaldı, bakışlarım ona,
Sabah şaşırıp, düştü bu yola.
*
Şükrettim, bin beş yüz kere,
Geçince bir motosiklet, hızla,
Görmedi bile, yaşlı amcayı,
Uymuş müziğe, ilerliyordu.