Kaldım Ben Naçar Şiiri - Kenan Ziya Akbaba

Yar demekten dilim şişti lal oldu
Sevdana düşeli bak ne hal oldu
Boş yüreğim türlü dertlerle doldu
Kırıldı kollarım kaldım ben naçar
Var mı ki bir kilit sevdayı açar

Bilinmez ne saklar kalp denen sandık
Ele ele tutuşup odlarda yandık
Vurulduk sürüldük yine dayandık
Kırldı bak kollar kaldım ben naçar
Var mı ki bir kilit gözleri açar

Bir olduk cem olduk umut yok yine
Ayırmak sevdayı sığar mı dine
Aşkın firakına dayanmaz sine
Kırıldı bak kollar kaldım ben naçar
Var mı ki bir kilit açmazı açar

Arguvan çiçeği büktü boynunu
Yakamoz oynuyor son oyununu
Nasıl hayal etmem beyaz koynunu
Kırıldı bak kollar kaldım ben naçar
Var mı ki bir kilit odayı açar

Onca yıldız durdu bizi izledi
Ay kayboldu karanlıklar gizledi
Deniz küstü aydınlığı özledi
Kırıldı bak kollar kaldım ben naçar
Var mı ki bir kilit dağları açar

Mey oldu içim aktı her hece
Ne beter yazgıdır sonsuz bilmece
Lebinden lebime damlarken gece
Kırıldı bak kollar kaldım ben naçar
Varmı ki bir kilit talihi açar

Mecnunun içtiği iksirden içtim
Ferhatın açtığı delikten geçtim
Yusufla tanışıp çileyi seçtim
Kırıldı bak kollar kaldım ben naçar
Var mı ki bir kilit surları açar

Koca bir çınardım dal budak verdim
Aşkının harıyla zirveye erdim
Bir kenti dürbünle önüne serdim
Kırıldı bak kollar kaldım ben naçar
Var mı ki bir kilit türbeyi açar

Yol boyunca kır çiçeği derledim
Gözlerinin buğusunda terledim
Sana varan yolları ezberledim
Kırıldı bak kollar kaldım ben naçar
Var mı ki bir kilit sana yol açar

Ziya oldum dalga dalga yayıldım
Her sabaha kollarında ayıldım
Gül teninin buhurunda bayıldım
Kırıldı bak kollar kaldım ben naçar
Var mı ki bir kilit tabutu açar