1952 - Mechul (hos geldi sefa geldi)
Kalbimin gözyaşlarıdır,
damla damla memleketimin,
dağına taşına, ovasına, şehrine,
bahar yağmuru gibi tane tane dökülen.
Yeşerecek, yeşerecek, yeşerecek Umut,
tüm bozkırlar barış çiçeklerinin renginde,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta