Yaşam zamanı önüne katmış doludizgin geçiyor. Sürekli aynı güzellikleri yaşayamıyorsun. Duygunun doruğuna yaptığın ölümüne tırmanışta, karşına o çıkıyor. Yaşamı boyunca senin gibisine rastlamamıştır. Bunu bilerek, sevgini evren ötesindeki aşk gezegenine taşırsın. Onu çok sevmediğini, canından çok sevdiğini düşünürsün… Aslında şeytan üçgenini hesaplamadığın için yanılmışsındır. Ceylanın beyin yıkama eğitimi almış bir avcının erotik bataklığında saplanmıştır. Elini uzatırsın, gittikçe batar ve çaresizliğin hıçkırığını yudumlarsın… Yapacağın tek şey, şiir yazmaktır.
Korkunun dağlarında
Çobanlar türkü söyler
Sen umutsuzluğunun baharını yaşarken
Öfkem okyanuslardaki
Köpek balıklarının dişlerinde…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta