05.12.1979 / İstanbul
Sen, içimde büyüyen en sessiz çığlık,
Adını fısıldadıkça yanar dudaklarım.
Gözlerin… karanlığıma düşen ışık,
Baktıkça kendimi bulduğum aynalarım.
Yokluğun, ellerimde kanayan bir yara,
Her gece biraz daha derine işler.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



