Toparlayamadığım cümleler duruyor içimde;
Biraz kırık, biraz yumuşak, tıpkı bir sır gibi.
Gözlerini görmedim, ellerini de; ama diyebilirim sana bir sır gibi güzelsin.
Uzak bir telefonda ruhunu hissettiğim an, işte o zaman inanıyorum gerçekliğine.
Dikenlerinden kırık kanlar akıyor, biliyorum. Nerden biliyorsun? diye sorma. Çünkü uzaklarda atan kalbimsin.
Uzaklarda kelimesi ne kadar uzak olabilir?
Sen Bulutlardan düşmeyi bekleyen damlam, Ben ise bu toprak yüreğimle yağmura hasret.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta