Kahve kokan; buram buram bakışlarının,tenindeki bebeksi gülümseyişlerin esiriyim hala,sen fark etmesende değişmedim aynıyım ben...Hayalim eski belki gözlerinde,belki de görmek istediğin gibiyim...Ama hala seninim! Hiç bir elin dokunmuşluğu yok parmaklarımda...Dudaklarımda hala senden kalma kahve lekeleri...
Ben kokunda kaybolmuşum,sen başka tenlerde bulmuşken kendini...
Seni düşünüyorum,bu sekizinci sigaram,her çekişimde dumanlı gözlerini görüyorum ve yine o anlamsız buğuyla görüyorsun beni...Bakışların yine kahve kokulu...
Sen hala başkalarının teninde gülüşüyorsun,ben kahroluyorum...Ama ben hala seninim! Hiç bir elin dokunmuşluğu yok parmaklarımda...Dudaklarımda hala senden kalma kahve lekeleri...
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi



