bir hayat masalı bu ya
muhakkak ki az ve uz gidilir bu yolda
tüm güzellikler çok çabukça aniden yiter ya
b
u
z
ey insanoğlu şöyle bir dur hele
ruhsal bunaklığın sen neden ki hep içindesin
Çiy süt emdiğin hep bilinir bilinir de kan emmen de sana şart mı?
Ya aklın yok ya da sana nankör nefsin bindiğin dalı kesmektesin
yoksa senin duyguların da kart oğlu kart mı?
ey kalbimin fâsık gardiyanı
beni hücrene tıktıran o anı hangi anı
benim göz bebeğine çarpılma’m mı
yoksa o senin şuh endamına hapsolmam mı
sevgi mi yoksa
seni herkesten kıskanan bencilliğim mi
her an bir vicdan sızlar bir gönlün isteminde
can bu durmaz yerinde baştan beri deminde
kim anlar ki vicdandan bakar öz alemine
kul şerrinden sığındık hep hakkın keremine
verme fesadı ki o insanlıktan çıkmasın
duru su gibi kalsın kötüye acıkmasın
ey can sen yol ve yordam nedir bilir misin
hiç sen ayan beyan yaşadın mı ki
ak ve pak bir kalp ilen
aşk ile hakikat gerçeğini
bir rüya da olsa hiç gördün mü sen
aslın neslin ile gül bahçesinden
neden ki yazma derler çöp mü batar gözlere
belki ortaya çıkar bir alçağın foyası
çok sivri olduğundan kalem batar özlere
edep ar bilmezlere hep zul olur hayası
neden ki hiç sevmezler bir bilen varsa gelsin
çocukluğumu yaşamak bana hiç nasip olmadı
çünkü benden büyükler bile ağabey bildiler beni
herkesin işine koşuşturmaktan
bir türlü koşup da oynayamadım
uçurtmam da olmadı ki
onun ipinin ucundan pürneşe tutabileyim
akıtma içime sen ah-ı vah-ı sevda’yı
git de yolun da dolan çarpma sakın sertlere
çile çekenler bekler hulus kalple Huda’yı
iblise yaramaz ki değme sakın kertelere
dolu dizgin giderken fesat üretti günah
bu nankör günlerin
kor gecelerime ne tür bir hayrı olabilir ki
aydınlatamaz da öz ruhumu kararmış seviden
gönlümün karanlık duvarları arasında bocalarken
her bir ahval gözleri açıp kapayıncaya kadar
özde sevgisiz körelip de gittik
bir akşamüstüydü yalnız kaldığım
gönlüme köz düştü sürüyüp itti
kıyıda ahu gördüm nefes aldığım
söz ekti vuslata acılar gitti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!