Bir zamanlar
Bu topraklarda
Kimseye minnet etmez
Açlar yaşarmış!
Namı diğer “çıplak” diye söylenirmiş adları.
Lakin onuruna düşkün insanlarmış.
Coştun, aktın ırmak gibi gönlüme,
Kalbimin seddini yıktın da geçtin.
Sevgi tohumları ektim dünüme
Henüz yeşermişken biçtin de geçtin.
Ilgıt ılgıt esen yeller
Kırar dallarım dallarım.
Yâr oturmuş yaram deşer
Kırar kollarım kollarım.
Gelen geçen der ki yâr bana küsmüş,
Kanayan yaramı bir daha deşmiş,
Çimenler üstüne gözyaşın dökmüş,
“Arar bulur kara gözlü yâr” Demiş.
Derde derman arar iken bittim ben!
Açıp kapıların girsem
Gonca güllerini dersem
Sevgili uğruna sersem
Nice ummanlara daldım.
Gezer idim şu cihanda
Yorgun argın şu dağlara bir bak,
Bağrında çadırlar obalar vardır.
Bir ülkedeyiz seninle çok uzak,
Orada her mevsim bahardır.
Sersefil insanlar yine umutlu
Nenniyle büyüttüm, sardım kundağa,
Nasıl verem Kuzum seni toprağa,
Hasret kaldım artık, dala, yaprağa.
Kuzum için ak saçımı yolarım.
Alın yazım buymuş deyip ağlarım.
Bizi kimse sevmez, hariç Yaradan.
Gel gönül, gönüle coş sen ne olur!
Göz yaşımız aksın pınarlarından,
Gönülden gönüle coşsan ne olur! ...
Kayseri
Gün gelecek bitecekti
Gül yaprağın dökecekti
Bu faniden göçecekti
İşte göçtü benim ömrüm!
Azar azar, lime lime
Tepele düşmanı, verme amanı!
Haini ezmenin geldi zamanı.
Kaldır içindeki kasvet, gümanı,
Barışın kartalı uçsun böylece.
Cihanda var mı ki benzerin senin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!