Kadir Acı Şiirleri - Şair Kadir Acı

Kuzgun, çakalın yediği
Leşlerle hiç işim olmaz
Yaşam boyu kin hödüğü
Keşlerle hiç işim olmaz

“Hemi suçlu, hemi fodul.”

Bürüksel’de ney imiş gel de sen gör ilçemi,
Yapılanlar çok güzel, mutluluğun son demi.
Fen kültüre eş olsun, koruyalım evreni,
Gençliğimiz atiye kültürüyle uzansın
Kültürsüz koyan el’i* bırakanlar utansın!

Seneler ne çabuk geçti.
Nasıl yaşadım bu ömrü
Bilmiyorum.
Bir çınar dibinde ikimiz...
Baş başa verdiğimiz
Günleri,

Yetmiştir başağın, vurulmuş yığın
Bekle savrulacak sonunda tığın
Niceleri var ki; ‘koçtur’ sandığın
Kalleşlikten geri duran görmedim!..

Yetmiştir başağı, vurulmuş yığın
Bekle savrulacak sonunda tığın
Niceleri var ki koçtur sandığın
Kalleşlikten geri duran görmedim.

Kadir Acı

(Bayburtlu Hünkâr (Hönker)
Ebemin aziz hatırasına...)

Goy bırah get meni burda demedim
Ne olur möhnete daldırma meni.
Bırakıp da getdin bir heç uğruna

Ali Dağı eteklerinde bir Ulu Eren
Gece gündüz yakarıp gonca gülleri deren.

Seyyid-i Sırdan kara toprak oldu burada
Salâsın verdirip sonunda erdi murada.

Yazık derim bitsin ateşin, korun
Yürek sancısıyla her an kavrulun
Bir yaprak misali yerde savrulun
Beni bu hallere koyan güzelim.

Bir onulmaz yara, yıktın dünyamı

Merhem olan yok derde, olmayacak ebedi!
Kimseler bunca sene “Gel sevgilim” demedi
Açıldı gonca güller, bir tutamın vermedi
Hazan düştü bahçeme açan güller solmuştu!
Ufuklardan çık ta gel gittiğin bu mevsimse…
“Sensizlik dayanılmaz, hadi gülüm, gülümse! ”

Niceler suyun içti
Muhacir çeşmesinden
Berber Memet de göçtü
Hallar’ın izi kaldı

Unutuldu Çöp Durdu