*& Kadın Yanım...! Şiiri - İs Âr

Henüz yumuktu elleri umutlarımın
Üstü başı süt kokuyordu SEVDAMIZIN
Bulutları göç etmişti gönlümün
SEVİYORDU kadın yanım...

Uzun virajlı yol ayrımında
Birlikte söylüyorduk türkümüzü
Ritmi duyuluyordu kalp atışlarımızın
ÖZLÜYORDU kadın yanım...

Mendiller kurumuyordu tan yeri ağarırken
Ağrılarım belli belirsiz, göz yaşlarımın rengi soluk
Limana bağlı geminin halatı koptu kopacak! (?)
KORKUYORDU kadın yanım...

Yosun kokan uzak şehirlerde
Sana çıkıyordu tüm sokaklar
Dikenli teller kanatsada sen dolu benliğimi
BEKLİYORDU kadın yanım...

Mevsim aniden değişiyordu
Tomurcuklar buz tutuyordu zamansız
Üşüyen AŞK'ımız mıydı Bahar'da
ACIYORDU kadın yanım...

Demek kararlısın gitmeye,
Kal demeyeceğim bu sefer.Git(!) ...Git...!
Hadi Git...! Daha fazla yakma! SUS...!
AĞLIYORDU kadın yanım...

Kısa mesafelerde yorulduk beraber
Vurulduk yalan yeminlerde
Ruhum dimdik ayaktaydı da,
KANIYORDU kadın yanım...

Kaç hektardı kül olan bedenim, hesaplamadım
Hesapsızdı gelişin, gidişin gibi
Bir solukta tüketmiştin yarınlarımı
YANIYORDU kadın yanım...

Avuçlarında kurumamıştı kınası hayallerimin
Bir çift toprak rengi gözdü sebebim
Sebebim...Sebebsizdi gidişin(!)
SOLUYORDU kadın yanım...

Kefeni biçilmişti sen tarafından SEVDAMIZIN
Yargı /sız infazın, İnsaf/ın/daydı kaderim
Kaderim...! Sehpa ortada, ip boynumda
ÖLÜYORDU kadın yanım...!