Kaderin Defteri Şiiri - Kasım Kobakçı

Varlığım bir kitabın unutulmuş yerinde,
Metnin haşmeti, başka bir lisanda kalır,
Bir cümlenin takati, solgun mürekkebinde,
Anlamın en derini, o parantezde mi kalır?
*
Her masalın konusu, başka bir kahramandır,
Bana düşen en gizli ima, boşlukta belirir,
Gölgesinde yaşadığım, koca bir zamandır,
Hükmü geçen her neyse, ana sayfada devinir.
*
Sözlerin en gür yanı, ulu orta söylendi,
Benim sessiz sedasız, feryadım ne sayılır,
En şahane beyitler, çoktan ezberlenendi,
Dipnotların kaderi, okunmadan dibe atılır.
*
Kimsenin görmediği, bir oyuktur durağım,
Fitili ateşlenen o alevden, bi haberim,
Haşiyede soluklanan, bir gizli yarığım,
Manşetlerin bilmediği, sessiz muzafferim.
*
Zannetme ki fazlalık, yahut lüzumsuz bir an,
Asıl metni kurtaran, o küçücük not olursan,
Bütünden ayrı düşen, parçalanmış o zaman,
Bazen bütün bir hayat, bir derkenarda solan.
*
Kaderin defterinde, bir boşluğa yazıldım,
Bütün alkışları, sahne önündeki oyun aldı,
Belki en son satırın, yan tarafına kazıldım,
Benim bütün tesellim, kaderin bu yanına kaldı.