Kadehlerin Şahı Şiiri - Eşref Kanber

Gece yine gece,
Uyku tutmuyor gözlerim,
Zifiri karanlığın verdiği huzursuzluğu,
Sigarama ferman veren bir kiprit çöpü bölüyor.
Bu gece serhoş olmak için,kadehlere gerek yok;
İhanetin, bir köpeğe hoşt dercesine,
Yüreğime vurduğun ihanetin,
En sert kadehlerin hahı oldu.
Serhoşluk nedir ki;
Kendinden gecmek küfretmek değil mi;
İçmeden serhoş oldum,
kendimden gectim,küfrediyorum.
Lakin;sana değil,
Kendi öz gözlerime kanıp,
Sana vurulan şu kalbime küfrediyorum.
Mehtaplı gecelerde seninle,
Sevdama kucak acan ay ve yıldızlar altında,
Soluksuz kalana kadar koşmak,
Dermansız kalana kadar sevişmek gibi asi isteklerim oldu.
Gördüm;gördümde binlerce kez öldüm.
Mehtaplı gecede,
Dizlerine uzanan,saçlarını okşayan,
Öpmeye kıyamadığım yanaklarını,
Zehirli bir çift dudak gibi öpüp solduran,
Başka birisi vardı;
Kahrolsun,kahrol!!!