Uzanmış, yerde yatıyor, yorgun ve miskin ceset.
Üzerinde, zorunlu giydirilen, o bembeyaz kıyafet,
İçinde, anadan doğduğu gibi yalın, biraz et ve iskelet.
Yine de, yüzünde bir huzur, yaptığı hasenattır elbet.
Eğilip, sarılmak istiyorum, o terkedilmiş pakete.
Paketin üzerinde, resmi var, ya kendisi nerede?
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta