İyileştik Şimdi Şiiri - Bekir Dalkıç

Tatlı dilli oluyormuş bu şehrin yılanları,
Ağrısını hissedince etimizdeki dişlerin, vesvesenin zehrini zerk edişlerin.
Göremedik o ince bedenlerin ardındaki  dolgunca gövdeleri,
Ansızın sokulunca anladık.

Girmişler kulaklarımızdan sinsice içeri.
Sarılıp ruhumuzun boğazından,  sımsıkı sıkmışlar,
Öksürüyorduk boğulurcasına.
Nefesimiz kesilince anladık.
Ama ölmedik çok şükür.

Kimi yılanlar durmadan değiştirirmiş derisini,
ararlarmış aramızdan en sıcacık birisini.
Giripte o en yumuşak karnımızdan sessizce içeri, bağrımıza buz gibi sokulunca anladık.

Kimi yılanlar yummazmış hiç gözlerini, gördük gözlerinin kanlı aklarını.
Çatal dillerini çıkarıp dışarı, kapatmazlarmış hiç o boğumlu dudaklarını.
Sallayıp dururlarmış çılgınca çıngıraklarını, pervasızca tükürerek yüzümüze, küstahça söylerlermiş hiç esirgemeden sözlerini.
Ata ata derdimizi kavrulup pişince, doldukça dolupta içimiz de iyice şişince anladık.
Ama ölmedik çok şükür.

Gördük sarmaş dolaş, kördüğümdü hepside,
Yürüyorlardı herbiri de birbirinin peşinde,
Sunuyorlardı kendilerini altın, gümüş tepside.
Görünce ne çok şaşırmıştık, sonradan alıştık.
Ama aralarına hiç karışmadık çok şükür.
Ölmedik çok şükür.

Bir ara çok acı çekmiştik, nerede kusur ettim diye kara kara düşünmüştük.
Uzaklaştık ve iyileştikten şimdi.
Bakmıyoruz artık düne.
çok şükür, ne mutlu iyiyim diyene.