Gece, tüfekleri çapraz tutan birlik, pencere camımda. Ben yalnız şafağa aşığım bir de sana koşulsuz.
II
Mezarlardan doğan ölümden korkmaz. Köpürür gibi biraların ve atların doğurduğu yalnızlığım.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta