Karanlık her gecede,
Bir sokak lambasının aydınlatan ışığında,
Çiseleyen yağmurun ardından seni beklerim,
Yine sen gelmesende,
Senin hayalimde canlanmanı,
Pencerenin kenarında oturupda,
Perdeyi aralayıp ve bakmanı isterdim.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta