Bir sabah uyanıp sıkıntıyla kalkacaksın,pencereni açıp gökyüzüne bakacaksın.
Yüreğinin arkasına attığın,dimağında canlanan bir adam canlanacak gözlerinin önünde.
O adamı hatırlayacaksın,belkide biraz ağlayacaksın.
O adam kavgaydı,mücadeleydi,bir tarafı muhalif,bir yanı isyandı,sevdiğini kaybetme pahasına doğruları söyleyen kırıp dökerken bile seni seviyorum demeyi bilendi.
Ne kadar berraktı onu ona anlatıyordum,Ne kadar gerçekti kızacağını bilmesine rağmen sana doğruları anlatandı ve hayatındaki sahteliklere bakıp ne kadar masum,ne kadar temizdi diyeceksin.
O adam beni çok seviyordu,ne kadar üzgün olursa olsun sesimle şenleniyordu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var