Öyle bir alev ki, öyle bir ateş,
Hayatın kaynağı, nefesle özdeş.
Dünyaya can veren, yakıcı güneş
Yanında zemheri, kara kış kalır…
Aralık ayında, gelmiş dünyaya,
Karları eritmiş, şevq olmuş aya,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Dünyaya can veren, yakıcı güneş
Yanında zemheri, kara kış kalır.
----------------------------------------------
İşte şiirin can suyu, ben bunu bilir
bunu söylerim. Aranan şey Şiirde
veciz ifadelerdir. Şairde ise Akıl ve
sevgi..
Benin indimde çok saygı duyduğum bir
şairim var. Onun şöyle "kendi fani ama"
baki olan şu veciz ifadesini unutamam;
Derki:
SAFİYEYİ KAFİYEYE FEDA ETMEDİM.
Yani her sözü hikmet olan bu şair saf ve
temiz ifadelerini yani SAFİYE DEDİĞİ bu
sözlerini kıyıp da KAFİYE'ye uydurmak için
bozmayıp, içinden geldiği gibi yazmış ve
kafiyeye uydurulmuş tüm şiirleri yazarken
bozabilirsiniz şeklindeki bir izah ve ikazını da
söyleyivermiştir.
Evet üstadım gerçekten sözleriniz o kadar güzel ki
işin tekniği bu şiirlere nafile geliyor. İnanın sözler
çok güzel..!! Yani SAFİYE.. işte
TEBRİKLER GÜZEL ADAM
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta