İşte Her Şey Böyle Başladı

Markete gitti sabah sabah iki kadın, kendinden emindi ikiside.
İki kadın, yan yana, ağır ağır ve mağrur,
Galiba boldu vakitleri, sanki dopdoluydu cepleri.
Seçtiler en iyisinden birer litre süt, ikişer kilo pirinç, beşer paket margarin, beşer kilo un.
Bıraktılar o ürünleri kasaya teker teker.
Teker teker okuttu kasiyer.
Dıııt dıııt dıııt!
Dolunca poşet, uzattılar paraları nakit, ve açıldı bir çekmece aniden, bir ses çınladı o vakit,
tınn!
Kaptıkları gibi vınn!
Ne bir kuru günaydın dediler durup, ne kolay gelsin çıkarken, ne de ettiler küçücük bir teşekküre bile tenezzül.

İşte her şey böyle başladı.
Böyle unutuldu bilinen.
Asla unutulmaz sandığım.
Gayrı şu canımdan da iyice usandım.
Dondu damarımda kan.
Ve söylemeliyim ki üzülerek, inceldikçe incelip eridi o güzelim insanlar.
Kaybolup gittiler ağır ağır süzülerek.
Zamana kapılıp hızla akan.
Budur şu yüreğimizi yakan.