Yorgun bir şehir edasıyla, bir bardak kahve ile sızacağım galiba şu köşede ki koltuğuma.
Önce kütüphaneme gideceğim, el gezdireceğim o tarih kokan tozlu raflarda.
Elime bir kitap gelecek, içi dışı büyüleyici kavramıyla bütünleşmiş sayfalarıyla…
O da ne? Yüzümde bir gülümseme belirecek, yüreğime dokunacak bir sefayla.
‘İstanbul’ yazacak o kitap da. Tarih yazacak, Aşk yazacak, Fetih yazacak her bir kelamda.
Ama biliyor musun ben İstanbul olsam; küserdim insanlara…
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta