Beyazıt’ta bir kitapçı, pencereden bakıyorum.
Şehir durmadan akıyor, aynen, ben de akıyorum.
Bunca nefes, bunca renk, ses, masal gibi dinliyorum.
Kadim şehir İstanbul’un bu demini yaşıyorum.
*
Her ulustan bunca insan; caddelerde bir sel gibi,
Kimi cıva, kimi keklik, kimisi de heykel gibi.
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,



